آزمودنی مرجع آکادمی یادگیری و پژوهش
مفهوم امید از نظر نووتنی، ۱۹۸۹، نیروی زندگی پویا و بلند؛ از نظر دارلینگتون، ۲۰۰۲، اهمیت حمایت شدن از سوی دیگران؛ از نظر هاملستین و روث، ۲۰۰۲، برقراری ارتباط نزدیک با ارزش های شخصی و اهداف؛ و از نظر هافتون ۲۰۰۷، توان دنبال کردن فعالیتهای روزانه و متحرک نگهداشتن خود است (چرانک، استانگلینی و اسلاده، ۲۰۰۸).
به عقیده اسنایدر (۲۰۰۰) امید، نوعی روند فکری و دارای دو جزء تفکر عامل (اراده های هدفمند و مسیرها (طرحهای هدفمند) است و هر دو بعد از طریق رفتارهای هدفمند در تشکیل و تعیین میزان امید ضروری و موجب سازگاری و سلامت جسمی و روانی است. مسیرها جزء شناختی امید و نشان دهنده توان فرد در خلق راههای معقول برای دست یابی به اهداف است. تفکر عامل، جزء انگیزشی امید و نشان دهنده برداشت شخصی در مورد توانایی برای رسیدن به اهداف گذشته، حال و آینده است. تفکر عامل، یعنی اعتقاد به این مطلب که فرد می تواند از طریق راه های فرضی به سوی هدفی مشخص حرکت کند و بدان دست یابد. به ویژه در زمان رویارویی با موانع وجود تفکر عامل، در راه اندازی انگیزه لازم برای قدم گذاشتن در مسیرهای دیگر حائز اهمیت است (گروال و پورتر، ۲۰۰۷). اسنایدر (۲۰۰۰) معتقد است زمانی که افراد در راه دستیابی به اهداف خود به بن بست می رسند اهداف معمولی زندگی خود را رها می کنند و خودکشی را که یک هدف نامناسب است برمی گزینند. چون امید به عنوان احساس دستیابی موفقیت آمیز به اهداف زندگی در نظر گرفته می شود، باورهای فرد را برای مقابله بهتر تقویت می کند که این خود تمایل به خودکشی را کاهش می دهد (مادوز، کاسلو، تامپسون و یور کویج، ۲۰۰۵).
چرانک و همکاران (۲۰۰۸)، در پژوهشی فراتحلیلی پیرامون مفهوم و ابزارهای اندازه گیری امید دریافتند برای سنجش امید و متغیرهای ضمنی چنین مفهومی، ۳۲ آزمون تهیه شده است که از این میان به خصوص در سال های اخیر در مقاله های منتشر شده بین ژوئن ۲۰۰۷ تا ژوئن ۲۰۰۸ از ابزارهایی که بیش از همه استفاده شده، به ترتیب پرسشنامه امید اسنایدر (۱۹۹۱)، مقیاس حالت امید اسنایدر (۱۹۹۷)، مقیاس امید میلر (۱۹۸۸)، مقیاس امید گوتچالک (۱۹۷۴) و مقیاس امید هرث (۱۹۸۹) و مقیاس امید کودکان (۱۹۹۳)، بوده است (چرانک و همکاران، ۲۰۰۸).
مقیاس امید اسنایدر بر اساس نظریه امید اسنایدر، مقیاسی است که امید فرد را به عنوان یک ویژگی شخصیتی نسبتا ثابت ارزیابی می کند (خلجی، ۱۳۸۶). این مقیاس در مورد همه افراد از جمله بیماران روانی (گروال و پورتر، ۲۰۰۷) و برای افراد ۱۵ سال و بالاتر (کوهساریان، ۱۳۸۷) کاربرد دارد. برای سنجش دو عامل اصلی مقیاس در ابتدا ۴۵ ماده توسط دوماین و دوماین (۲۰۰۶)، طراحی و در مورد نمونه دانشجویی با لیکرت ۴ درجه ای از کاملا غلط تا کاملا درست استفاده و همبستگی همه موارد محاسبه شد.
پرسشنامه امید اشنایدر مقیاسی ۱۲ سؤالی با لیکرت ۴ درجه ای است که از کاملا مخالف، نمره ۱ تا کاملا موافق، نمره ۴ است. خرده مقیاس تفکر عامل شامل چهار سؤال، خرده مقیاس مسیرها شامل چهار سؤال و ۴ سؤال به عنوان سؤال های انحرافی است (گروال و پورتر، ۲۰۰۷؛ پدرتی و همکاران، ۲۰۰۸). نمره گذاری سؤال های انحرافی که برای افزایش دقت آزمون است حذف می شود (نصیری و جوکار، ۱۳۸۷). اسنایدر و همکاران (۲۰۰۰) اعتبار پرسشنامه امید اشنایدر را از طریق بازآزمایی بعد از ۳ هفته ۸۵/۰ و برای زیر مقیاس تفکر عامل۸۱/۰ و برای مسیرها ۷۴/۰ گزارش کرده اند (خلجی، ۱۳۸۶). لوپز و اسنایدر (۲۰۰۷) همسانی درونی مقیاس امید اشنایدر را از طریق آلفای کرونباخ ۷۴/۰ تا ۸۴/۰ و ضریب اعتبار آن را با روش بازآزمایی ۸۰/۰ گزارش کرده اند (کوهساریان، ۱۳۸۷). در پژوهشی در مورد ۳۴۲ دانشجو بین سنین ۲۱-۱۸ سال ضریب اعتبار مقیاس امید اشنایدر برای تفکر عامل ۷۶/۰ و برای مسیرها ۷۵/۰ محاسبه شد (الکساندر و آنوگبوزی، ۲۰۰۷). در جمعیت دانشجویی ایران اعتبار مقیاس امید اشنایدر از طریق آلفای کرونباخ برای کل مقیاس ۸۲/۰، برای خرده مقیاس تفکر عامل ۷۹/۰ و برای مسیرها ۸۸/۰ محاسبه شده است (غباری بناب، لواسانی و رحیمی، ۲۰۰۷). در پژوهش دیگر اعتبار این مقیاس از طریق آلفای کرونباخ ۷۰/۰ و از طریق بازآزمایی پس از یک ماه ۷۴/۰ به دست آمده است (خلجی، ۱۳۸۶) و همسانی درونی از طریق آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس مسیرها ۶۲/۰ و برای تفکر عامل ۷۴/۰ به دست آمده است (نصیری و جوکار، ۱۳۸۷).
پرسشنامه امید اشنایدر ۱۲ سوالی برای سنین ۱۵ سال به بالا طراحی شده و مدت زمان کوتاهی (۲ تا ۵ دقیقه) برای پاسخ دادن به آن کفایت می کند.
مشخصات فایل پرسشنامه امید اسنایدر:
تعداد سؤالات: ۱۲
روایی و پایایی: دارد
منابع: دارد
روش نمره گذاری: دارد
تعداد مؤلفه ها: ۲ (گذرگاه و انگیزش)
تفکیک مؤلفه ها: دارد